Minicik bir karşılaşma.

Konu: Minicik bir karşılaşma. Salı Tem. 09, 2013 12:47 pm

Yapılacak o kadar iş,hazırlanacak o kadar haber varken canım zerre kadar bir şey yapmak istemiyor işte. Ve ben canım bir şey yapmak istemeyecekken işlerimle meşgul olacak kadar sorumluluk sahibi bir kadın değilim. Gezmeyi,tozmayı,eğlenmeyi her zaman çok sevmişimdir. İçki içmek,erkeklerle gönül eğlendirmek ve tabii diğer kızların yanından geçerken onları kıskandırmak baya büyük hobimdir. Dönüp bir değil iki defa falan bakarlar ve eminim iç geçirirler keşke onun gibi olsaydık diye. Sadece güzel olduğum için dikkat çekmem,yürüyüşüm,duruşum,parfüm kokum bile her birini ezer geçer. Asla sıradan olmadım ve olmaya da niyetim yok. Atacağım her kahkaha için çevremde pervane olan onlarca insan oldu hep. Ve hala bunun böyle olduğunu görmek çok hoşnut edici bir durum. Bazılarının sıkıldığı bu aşırı ilgi beni bunaltmaktan çok yüceltmeye devam ediyor.
Çatlak Kazanda canım arkadaşımın canım kafesine gitme vakti o zaman. Hem biraz etrafı gözleriz bakalım neler olup bitiyor. Benden habersiz kuş uçmaz fakat bakalım uçmaya çalışan kuşlar varmıymış onu anlarız hemde biraz eğlenir belki oradan güzel bir bara gider sabahlara kadar içeriz. İşte gazeteci olmanın en hoş yanı bunu herkesi yazan sensin seni yazan ise yok! Zaten kim cesaret edebilir ki benim gibi bir zerafet timsalini gazetelerde yermeye falan. Kimse böyle bir şeyle hayatanı kaydırmak istemez sanırım.

...

Uygun bir masa.. Uygun bir masaa. Oturalım bakalım. "Trisha! Hoş geldin." ah canım benim çalışacağım diye kendini nasılda yıpratmış. "Hoş bulduk canım" gözlerinin altı şişmiş. Sen bu kadar yetekli bir cadıyken şimdi burası.. "Bugün biraz yoğunum Trisha. İlgilenemessem kusura bakma" Senin kusuruna mı bakılır. Git tabii. İçimden konuşurken dilimi yutacağım bir gün gerçekten. Kafa salladım kıza öylece iyi mi. Gitti bile. Bana bakmaktan gözlerini alamıyorlar kahretsin yine güzelim. Tamam içimizden düşünmeyi bırakalım artık. "Garson bana bir kaymak birası lütfen!"

Biçim Değiştirme Profesörü Mesaj Sayısı : 18

Iron için gerçekten yüksek tempolu bir gün olmuştu. Hayatının en yorucu ve başarısız gününün sonunda kendini yine çatlak kazanın bilindik kaldırımlarında buldu. Ayakkabısının her sert adımında çınlayan sesi bulutsuz gece altındaki boş sokakları dolduruyordu.

Işıkları dışarıya sızan barın kapısını açtı ve tezgâhın önündeki yüksek sandalyelerden birine kuruldu. Çantası yere düşmüştü ama eğilip almayacaktı, bugün olan biten her şeyle beraber çantanın içindekilerde değerini yitirmişti artık.

Barmene seslendi. Sert bir şeyler istiyordu. Bu berbat gün hatırlamak istediği şeylerden değildi. Beş fondipten sonra bile sinirini atmış değildi veya o kadar hızlıydı ki alkol damarlarına henüz ulaşamamıştı. Barmen yenilerini verirken halen burnundan soluyordu. Tam yeni bir bardak da girecekken vücuduna tanıdık bir ses geldi kulağına. Gerçekten tanıdık mıydı bilmiyordu ancak sesin ona hitap ettiğini anlayabiliyordu. Ancak dönüp bakmadı. Bardağı ağzına götürdüğünde bir el bileğini sıkıca kavradı ve içmesini engelleyerek onu bakmaya zorladı. Sonunda kendini ikna ederek sesin geldiği yöne bir bakış attı. 'Aman tanrım bu Trisha',dyie geçirdi içinden. Güzel bir bayandı ve gelecek postasının baş yazarıydı. Burada ne işi ola bilirdi ki ? Az önce düşündüğünün aksine kendisine hitap eden konuşmalar yapmamıştı Trisha. Eğer öyle olsaydı şuan Iron'a bakıyor olurdu. Uzun zamandır arkadaşlık ettiği bir kadındı Trisha. Fakat bir kez olsun geceyi beraber geçirmek için atılamamıştı. Belkide bugün o gece yaşanacaktı. Cesaretini topladı ve Trisha'nın masasına yöneldi. Adımlarında kararlıydı ve hızla ilerliyordu. Trisha'nın masasına henüz gelmişti. Trisha garip bir şekilde gülümseyerek bakıyordu. Beklemeden söze atıldı Iron "Selam bayan Trisha. Umarım iyisinizdir." Hafifçe gülümsedikten sonra devam etti "Birlikte bir şeyler içelim mi ? Ne dersiniz ?"

Konu: Geri: Minicik bir karşılaşma. Salı Tem. 09, 2013 1:34 pm

Etrafımla fazla meşguldüm, gelen giden malum ilgi yoğundu her zaman olduğu gibi. Onlarla zaman öldürürken yanıma gelen uzun boylu haylice yakışıklı bir erkek fark ettim. Iron'du. Uzun zamandır tanışmamıza rağmen birlikte zaman geçirmişliğimiz yoktu. Öyle düz bir arkadaşlığımız vardı sadece. Halinden belliydi çekimime oda kaptırmıştı kendini.

Hogwarts'ın yakışıklı Biçim Değiştirme Profesörü... Herkes bana olduğu kadar olmasa da ona da hastaydı doğrusu. "Selam bayan Trisha. Umarım iyisinizdir." deyip bir de hafifçe gülümsemez mi? Sevimsiz. "Birlikte bir şeyler içelim mi ? Ne dersiniz ?" Tabii ki içeriz. Böyle yakışıklı bir erkek var ve ben onunla bir şeyler içmeyeceğim öyle mi? Sana bunu bu şekilde söylemeyeceğim elbette "Olur,neden olmasın. Buraya oturabilirsiniz." evet işte bu düzgün seçilmiş kelimeler. İyi bir tarz. Aslında pek gönüllü olmama rağmen kırmamak için olur tabii demiş gibi görünmenin hoş bir yolu. Pek kibarım doğrusu. Nedense içimden sebepsiz bir kahkaha atmak geldi. Dur dedim ama kendime başardım yani. Atmadım o kahkahayı. "Nasılsınız bay Iron?" derken buldum kendimi sonra. Gayet doğal bir soruydu. Bu sevimsiz şey nasıl oluyor da bu kadar yakışıklı ve çekici olabiliyor anlamıyorum. Kahretsin şu duygular yok mu? Allak bullak ediyor insanın beynini. Sus iç sesim tamam kapa çeneni artık. Odaklan Iron'a odaklan.